Blog 1 – Shinen!

Op 6 mei 2021 heb ik dit document aangemaakt. De start van mijn eigen business, Mindfulness. De ideeën die al lang door mijn hoofd dwaalden voor het eerst op papier. Eerder kon ik deze ideeën nog wegduwen en ontkennen, vergeten en weer herinneren. Nu stonden ze op papier, nu werd het echt. Een half jaar later ging de brainstorm pas weer verder, op 7 december 2021. Rond deze periode werd de naam be-mindful een feit, na lang brainstormen, heen en weer appen met vriendinnen die met me mee wilden denken. Gepaard met veel twijfels en oordelen over deze naam. Als je ‘be-mindful’ googled kom je namelijk best wat bedrijven tegen die zo heten. En toch klikte er iets tussen mij en de naam, waardoor ik besloot het toch de naam van mijn bedrijf te laten zijn.

Vandaag is het 9 april 2022. Blijkbaar krijg ik iedere paar maanden de geest en inspiratie om weer wat toe te voegen aan dit document. De aanleiding is nu dat ik de naam van schrijfster Brene Brown ergens deze week tegenkwam en deze naam bleef in mijn hoofd hangen. Vanmorgen heb ik een van haar boeken er weer eens bij gepakt en iets in de zin ‘ik ga niet meer opzij’ triggerde mij. Ik merk namelijk dat ik na een intens leuke en spannende periode van voorbereiding op mijn eigen business, de moed een beetje dreig te verliezen. Ik ben afgelopen tijd bezig geweest met mijn nieuwe website. Ik heb flyers laten maken en verspreid, ik ben met hangen en wurgen bezig om een herkenbare identiteit (nooit geweten dat dat moest)  te creëren op LinkedIn, Facebook en Instagram.

Ik was bezig met het (voor mij) doodenge proces van zichtbaarheid. Iets waar ik als verlegen meisje ver van weg bleef. En nu blijft het aantal aanmeldingen uit.  Ik heb 3 deelnemers en 1 twijfelaar. De woorden van een van de docenten van de trainersopleiding Mindfulness spoken door mijn hoofd als een soort mantra. ‘Een groep is pas een groep vanaf 5 deelnemers’. In mijn hoofd moet ik dus naar in ieder geval 5 deelnemers, anders doe ik het verkeerd. Ik voel dan een soort bizarre strenge gehoorzaamheid richting een man die ik al sinds de opleiding niet heb gezien of gesproken. Gehoorzaamheid, het goed willen doen (wat dat dan ook betekent). Lekker onhandig als je een business wilt opzetten die gaat over Mindfulness, leven naar wie jij bent, trouw zijn aan jezelf en daarnaar handelen.

En op dat punt ben ik dus vaak rechtsomkeert gegaan. Ideeën die vlam vatten en waar ik enorm gepassioneerd mee bezig was geweest gingen op de plank om daar te verstoffen. Ik merkte afgelopen week dat ik excuses begon te verzinnen om te stoppen, uit te stellen, alles weer op de plank te zetten. Ik ben namelijk ook in loondienst, ik ben moeder, ik heb een huishouden, eigenlijk heb ik het veel te druk voor een eigen business… En dit stemmetje ken ik maar al te goed. Het zou heel comfortabel zijn om ernaar te luisteren en achterover te zakken.

Maar er is ook een stem die steeds luider zegt dat ik door moet zetten. Dat ik niet bij de minste tegenslag de handdoek in de ring mag gooien. Deze stem zegt dan dat ik terug moet naar mij. Waarom wilde ik dit ook alweer? Toen het alleen nog een glanzend mooi toekomstbeeld was in mijn hoofd werd ik er zo gelukkig van! Ik zou mooie trainingen geven op een prachtige locatie, ik zou mensen helpen weer rust te vinden, ik zou echt iets betekenen en mezelf laten zien. Een verlangen om meer uit mezelf te halen, anderen te inspireren en ook..te shinen. Een woord waar ik tot voor kort een intense hekel aan had omdat ik niet durfde toe te geven dat ik het zo graag wil. Shinen. Het woord heeft iets sprankelends, iets lichts, iets krachtigs. Maar ook iets arrogants, iets oppervlakkigs, iets ‘kijk mij nou geweldig zijn’. Shinen past toch eigenlijk niet bij mij? En toch wil ik het.

Maar ik geef Mindfulness trainingen. Mindfulness gaat toch niet over shinen? Over opvallen, over zichtbaar zijn?

Misschien toch wel. Mindfulness betekent een heleboel dingen. En voor mij betekent het onder andere dat stilstaan bij wie je bent en wat je echt wilt, je de mogelijkheid geeft om te doen wat bij je past. Om een stapje achteruit te doen en te kijken naar je leven, je bewuste en onbewuste overtuigingen en je keuzes. Als ik kijk naar mezelf zou het makkelijker zijn om deze enge stappen allemaal niet te zetten. Dan zou ik me rustiger voelen en comfortabel. Maar als ik wat beter ga kijken, als ik ga voelen en erkennen dat ik stiekem meer wil, als ik de tijd neem om in te zoomen op verborgen verlangens, komt er toch een heel ander plaatje naar voren. Een plaatje wat moeite kost. Wat betekent dat ik vaker val en mezelf weer opraap, mezelf misschien voor gek zet, wat betekent dat ik mezelf en anderen verbaas door iets anders te doen dan ‘normaal’.  Maar als ik goed kijk naar dat plaatje, glinstert het, bruist het. It shines.